Bajka o drzewie

Bajka o drzewie
autorem artykułu jest Marzena Wojciechowska

Kim chciałbyś być ?Kamieniem, ptakiem czy drzewem – zapytała dziewczynka.

Kamień jest twardy, samotny i zimny. Chociaż czy zawsze jest zimny? Kiedy leży na drodze takiej piaszczystej a słońce dotyka go przez cały dzień – nagrzewa się. Kiedy ktoś schyli się i podniesie go ,oddaje mu swoje ciepło.
W nocy jest zimny – powiedział chłopiec. Nie zawsze - uśmiechnęła się dziewczynka. Jeśli kamień leży przy ognisku a nawet w samym ognisku potrafi być nie tylko gorący. Nie weźmiesz go w rękę. Jest samotny. Każdy może go kopnąć i przetoczy się gdziekolwiek. Tak...- zadumał się chłopiec. Nie chciałbym być kamieniem.

A ptakiem? – zapytała dziewczynka. Ptak nie jest samotny i jest wolny. Może szybować gdzie chce i kiedy chce. Chociaż nie. Musi dotrzeć do gniazda przed nocą, bo jeśli nie zdąży grozi mu niebezpieczeństwo. Większe ptaki mogą go upolować, a jeśli ma wiele kolorów ,albo jeden kolor, ale nie szary to inne ptaki te szare mogą go zadziobać. No tak – zastanowił się chłopiec. Ptak żyje, widzi , słyszy ,czuje i może oglądać świat gdziekolwiek... – powiedział chłopiec. Chciałbym być ptakiem.

A nie drzewem? – spytała dziewczynka. Zapomniałeś o drzewie. Co ciekawego jest w drzewie? Kamień może się przemieszczać , ptak też, a drzewo stoi w jednym miejscu i nic więcej. – odpowiedział chłopiec. Drzewo to życie - nieustające ,przemieszczające się gdziekolwiek. Chociaż samo nie może się przemieścić. Tylko ono może mówić nie mówiąc, grać muzykę nie grając na żadnym instrumencie jaki znasz. Jak mówi drzewo? Jak gra drzewo? – spytał chłopiec. Kiedy wiatr porusza jego gałęzie, liście - one śpiewają. Kiedy nie ma wiatru dają ciszę ,a cisza spokój, tym którzy stoją pod drzewem. Drzewo mówi swoją muzyką. Drzewo mówi tym, że jest. Jak to możliwe ,że mówi tym ,że jest? – zapytał chłopiec. Jest zawsze – odpowiedziała dziewczynka. Jest domem, dla tych którzy nie mają domu, dla wszystkich: ptaków, owadów, kotów , psów... Daje schronienie także ludziom i innym stworzeniom. Takie w sobie , nad sobą i pod sobą. Żyje, bo krążą w nim soki. Tymi sokami żywią się owady .Ma kwiaty ,które dają pożywienie pszczołom, motylom...Kiedy je skaleczysz, soki jak krew spływają po korze. Jest milionem ścieżek dla wszelkich stworzonek, stając się w ten sposób drogą do celu jaki sobie wyznaczyły. Drzewo przyjmuje każdego .O nic nie pyta, nikogo nie wybiera , nikogo nie odrzuca. Tylko ono może co roku pokazać ci całe Twoje życie. Jak to ? – zapytał chłopiec. Wiosną jest jak dziecko, które się rodzi. Latem jest młodzieńcem, który ma w sobie siłę. Jesienią jest dojrzałą istotą ,która ma tyle owoców swojego życia. Zimą jest istotą, która starzeje się i umiera. I kiedy zaczyna się wiosna ... Nawet ,jeśli uschnie i zakończy swoje tu i teraz to wydając nasiona wyrasta milionem drzew gdziekolwiek. Przemieszczanie – uśmiechnęła się dziewczynka.
Nie wiem czy chciałbym być drzewem – powiedział chłopiec. Nie wiem czy chciałbym być ptakiem. Nawet nie wiem teraz czy nie chciałbym być kamieniem.

Jesteś chłopcem. Każdy ma swoją naturę. Jednak możesz nauczyć się tego jak mieć w sobie to co ma kamień, ptak
i drzewo. Jesteś człowiekiem ,który może dać schronienie, może być wolny, może mówić i milczeć, może zbudować gniazdo ... Natura.

--
www.ikona.art.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zobacz takze:
Perfumy - podstawowa wiedza o zapachach
Zbawienny tłuszcz.
Poker to gra strategiczna
List od Twojego mężczyzny.
Klient kontra Bank